The Queen and the Church of England

Jednym z wielu tytułów Królowej jest Obrońca Wiary – F. D. – Fidei Defensor – ‚Defender of the Faith and Supreme Governor of the Church of England’.

Istnieje wiele przykładów przenikania I łączenia spraw państwowych z kościelnymi.

Arcybiskupi i biskupi są nominowani przez Królową po zasięgnięciu opinii Premiera (PM – the Prime Minister). PM bierze pod uwagę nazwiska wybrane wcześniej przez Komisję Kościelną (the Church Commission). Nominowani składają przed Królową przysięgę i nie mogą zrezygnować bez jej zgody.

Związek ten jest też widoczny w Parlamencie. W Izbie Lordów ( the House of Lords) mają prawo zasiadać the ‚Lords Spiritual‚ (czyli Arcybiskup Canterbury i Yorku- the Archbishops of Canterbury and York oraz 24 biskupów diecezjalnych – diocesan bishops).

Najwyższym organem Kościoła w Anglii jest The General Synod.  Królowa zwołuje synod co 5 lat w celu wybrania nowych władz.

Od roku 1919, the Synod (zwany też the Church Assembly) może decydować o wszystkim co dotyczy Kościoła w Anglii.

W swojej mowie koronacyjnej Władca musi zapewnić, że podtrzyma ciągłość Kościoła.

QUESTIONS:

1.  What does the F. D.acronym mean?
2. Who makes Archbishops in the Church of England?
3. What is the name of bishops who seat in the House of Lords?
4. What happened in 1919?

Wales Before the Norman Conquest

Do VIII wieku większość Celtów została zepchnięta na teren Walii. Byli odizolowani od Anglii przez rów ziemi – Offa’s Dyke wybudowany w 779. Celtowie ci nazywani przez Anglików Welsh, sami zwali się cymru – fellow countrymen.

Ponieważ Walia jest krajem górzystym, społeczność rozwijała się tam w dość wolnym tempie. Ciężko było uprawiać ziemię więc populacja nie zwiększała się w takim tempie jak w pozostałych państwach wyspiarskich. Życie było ciężkie i wpływało to na zachowanie ludzi.

Społeczeństwo bazowało na grupach rodzinnych, z których każda posiadała wioskę lub własne pole. Wśród kilku rodzin zawsze znajdował się silniejszy lider, który ogłaszał się królem. Zazwyczaj popierał on pozostałe głowy rodzin, które stawały się jego władcami ziemskimi, i które odpowiadały za rozwój i dobrobyt wiosek. Każdy z tych króli miał wyższe aspiracje i próbował podbić tereny należące do innego, podobnego mu króla.

Władcy ci często robili objazdy swoich włości, aby przypomnieć o swoim zwierzchnictwie. Podróżowali zazwyczaj z grupą żołnierzy, co wprawiało w popłoch mieszkańców wiosek. W obawie przed byciem pobitym, okradzionym lub nawet zabitym uciekali oni na wzgórza, chroniąc się w jaskiniach i w lasach.

Życie było pełne niebezpieczeństw i zagrożeń. W latach 9494 – 1066 ponad 35 królów zostało zabitych w młodym wieku najczęściej przez swoich fellow countrymen. Dlatego tak wielkim zaufaniem i szacunkiem obdarzony był król Glamorgan, sędziwy siwowłosy dziadek. Gdy zmarł w 1043 roku, jego syn Llewelyn był na tyle silny i znany. Że był w stanie rządzić całą Walią, nie tylko najbliższymi wioskami. I udałoby mu się to, gdyby nie spisek kilku cymru, bojących się utraty swoich ziem. Ponadto Walijczycy byli silnie uzależnieni od Anglii, i przejaw chęci uzyskania niepodległości nie spotkał się z poparciem społecznym.

QUESTIONS:

1. What kept the Welsh in Wales?
2. When was Offa’s Dyke built?
3. What was the Welsh name for the Welsh people?
4. How many Welsh rulers died violently between 949-1066?
5. Who was the 1st king strong enough to unite Wales?